Zondag 30 april 2017
Goede kunst legt niets uit maar laat ons stilstaan bij een gekaderde toestand die ons gemoed beroert zonder dat we exact weten waarom.
Toch wil ik iets zeggen over het werk en de werkwijze van Bas Ketelaars en zijn ‘gastkunstenaar’ Frans van Lent. Hier in dit landschap, bijna bij de zee, aan het einde van een weg, in deze IK constructie voor kunstenaars, gerealiseerd door Jan van Munster. Waarvan we weten dat ook in zijn werk licht en donkerte, zichtbaarheid en onzichtbaarheid en ‘energie’ zijn gevisualiseerd.
Bas Ketelaars maakt voornamelijk werken op en eigenlijk ook van papier. Eerst abstract en later ook landschappen, maar niet een beeld of zgn ‘plaatje’ daarvan op afstand, maar een landschap waar je in bent, zoals je dat ook letterlijk ervaart aslof je in een dicht bos loopt. Hij doet dat zelf in de noord Scandinavische natuur in de periode dat de zon niet ondergaat en in het bos toch de duisternis is en registreerd dat met een camera, waarvan hij de beelden in het atelier projecteerd op grote tekenvellen en transparant papier.
Grote tekeningen waarin je kunt verdwalen en je zelfs kunt verliezen. Zo gedetailleerd en dicht kunnen ze zijn, laag over laag, dan weer weggegumd en opnieuw met grafiet zeer verfijnd bewerkt... soms tot het papier het bijna begeeft. Het gevoel in een zwarte diepte te zijn en toch tegelijkertijd het letterlijke licht van de glans van grafiet op papier te ervaren. De oppervlakte reflecteerd dan het daglicht.
Materialiteit en immaterialiteit fascineren hem. Van de foto, de projectie en de werking van potlood op papier. Een snapshot en de eeuwigheid van de natuur.... En dat licht, in vele vormen, is vaak het onderwerp van zijn tekeningen. Van minuscuul zuivere cirkeltjes van licht in een zee van twijgjes, takken, bladeren en strepen, tot weggegumde bijna geometrische delen. Laag over laag, vult hij de geprojecteerde beelden in en bouwt hij een werk systematisch op.
En samen met het licht en de duistere natuur is er altijd een constructie van geometrische lijnen en vlakken die in zijn werken de basis structuur vormen. Het abstracte is nooit weggeweest.
Ook in de natuur weten we, is daar de constante van de gulden snede en de fibonaccireeks... van materie en immaterie van licht en duisternis...
En nu in deze tentoonstelling met de titel Distant Light, zien wij binnen kadreringen: matglas – (licht) van een technische kamera... in combinatie met zacht getekend gras en graszoden en daarin evenwichtig verspreide lichtcirkels....rechtstreeks op de muren van dit geometrische gebouw vanwaar uit de natuurlijke omgeving direct zichtbaar is.
Wat een beleving....
Antoinette Reuten